Mój świat

Osobista proza lekko poetyzująca.

Zalana łzami budzę się w nocy.
Przyglądam się twarzy jest smutna i zraniona.
Cóż znów sprawiło, że jestem tak przygnębiona.
Czy to był sen o czymś niemiłym.
Czy w śnie wspomnienia, znów mnie obudziły.
Dusza spokojna, łzy po twarzy się leją.
Serce chce głośno krzyknąć - dlaczego?!
W tym świecie żyję.
To jest mój własny świat.
Łza, za łzą spływa, smutek goni czas.
Samotna, każdą łzę ocieram starannie.
I znów płaczę nieustannie.
Wspomnienia z dziecięcych lat.
Zburzyły mój cały świat.
Pragnę jeszcze uśmiechać się, tańczyć i śpiewać.
Zapomnieć o smutku, przestać łzy wylewać.
Zachować miłe wspomnienia.
Gdy żyłaś, gdy mnie do siebie - mamo tuliłaś.
Mrok znów nadchodzi, zamykam do snu swoje oczy.
Powraca wspomnienie, odległy czas.
Jakbym miała 13 lat.
Myślę ze łzami w oczach.
Jak mi Cię brak, jak bardzo Cię kocham.
Brak jest mi słów, brakuje treści.
W moim sercu ta tęsknota się nie mieści.

autor

użytkownik usunięty

Napisany: 2013-02-26 Dodano: 2013-02-26 09:34:26

Ten wiersz przeczytano 1738 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie