Mój wieczór

Półmrok, stonowane barwy dookoła,
Jakaś taka aura niesamowita,
Cichy czar, co bezgłośnie do siebie woła,
Noc skromna, swoją magią człowieka wita.

Jarre puszcza z głośników swoje nuty,
Zapalonych świec, knoty płonące,
Tajemne cienie, robią na ścianie brył rzuty,
Jakby czegoś chciały, a tłumiły swe żądze.

Koc, co zakrywa zmęczone dniem ciało,
Kadzidła zapach, pokój ten rozlewa,
Jarra muzyka, jakby sto anieli śpiewało,
Ogień świec, troszkę myśli rozgrzewa.

Księżyc przez okno ciekawie zagląda,
Ze świecami, o prym światła toczy zawody,
Cień jakiś, przypatrzenia żąda,
Kształt ma niczym stare zamkowe ogrody.

Muzyka cichnie, płomień świec wygasa,
Księżyc za chmurami się kryje...
Cieni przedziwnych odchodzi cała masa,
To mój czas. Ja w nim, a on we mnie żyje.

:)

Pabianice 05.11.2009

autor

Paweł Wosiak

Dodano: 2009-11-05 18:50:38

Ten wiersz przeczytano 1822 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie