Mój wszechświat utracony
Mojej Mamie
Czy pamiętasz jak
Tuliłeś wszechświat
W swoich ramionach?
Tonąłeś w błękicie
Każdego poranka
Zlizując z warg słodycz
Wiśniowych konfitur
Niezapomniany smak
Gorącego mleka
Spływał wprost do duszy
i grał cudowną pieśń...
Czy słyszysz ją jeszcze
Gdy wspominasz tamte
Tylko wasze chwile?
Pielęgnuj je czule
Wszechświat kiedyś zniknie
Zostanie tylko pieśń
I łzą zroszone zdjęcie
Pod twych wspomnień pyłem...
Komentarze (17)
Dziękuję Demono:) Pozdrawiam:)
Mój wszechświat też mieści się w sercu. Ładny wiersz.
Serdeczności.
Bardzo dziękuję za czytanie:) Pozdrawiam cieplutko:)
Świetny wiersz Pozdrawiam serdecznie.
Piękny wiersz dla mamy.
Pełen empatii wzruszający wspomnieniowy wiersz ujęty w
formie klimatycznych stopklatek. Podoba mi się!
Pozdrawiam na relaksującą nockę:-)
Dziękuję Kochani za czytanie:) Olu, najpiękniejsze
zdjęcia nosisz w sercu:) Pozdrawiam cieplutko:)
Przyjdzie taki dzien, ze zginie i Wszechswiat. ladny
wiersz.
Pozdrawiam.
Ja nie mam nawet zdjęcia mojej Mamy
Pozdrawiam Moniko
ciepło i wspomnieniowo,,,pozdrawiam :)
Takie słowa wywołują wspomnienia, te piękne związane z
naszą rodziną...pozdrawiam serdecznie
Piękny, ciepły, nostalgiczny wiersz
ja swoją mamę w sercu noszę bo spoczywa na cmentarzu
ładny wiersz Pozdrawiam:))
Piękne, ciepłe wspomnienie, też takie mam.
Pozdrawiam serdecznie :)
Mama choć jej nie ma zawsze będzie w naszych sercach,
wspomnieniach:)