MOJE SPOTKANIE Z MISJONARZEM

Od zawsze dwa sprzeczne światy były we mnie...
W mojej miłości było tyle goryczy co i politowania.
Nie wiedziałem Boże jak mam Twoje Słowa przyjmować...
Jak zniszczyć w sobie sprzeczności i zaufać Tobie Panie?

Spotkałem misjonarza na skrzyżowaniu moich dróg,
Na rozstajach dróg do śmierci i do wieczności;
Spotkałem misjonarza nad jeziorem w Szczecinku,
Przypomniał mi Jezusa z nad jeziora Genezaret.

Miłość zapisana była w jego uśmiechu i czynach,
Mój misjonarz ma ciepłe serdeczne spokoje oczy,
Lubi słuchać, chociaż tak dużo ma nam do powiedzenia...
Misjonarz kocha ludzi i w każdym człowieku widzi Chrystusa.

Misjonarz nie idzie do ludzi jako człowiek wszechwiedzący,
Bo pokora i uniżoność jest jego codziennym udziałem.
Misjonarz nie używa słów wzniosłych i krytycznych
On jak Chrystus mówi jasno, łagodnie i ciepło.

Odeszli Prorocy, a Ty Panie Jezu wróciłeś do Domu Ojca,
Ale nie zostawiłeś nas Panie sierotami, bo mamy Twoje Słowo,
Dałeś nam Boże swojego Ducha, Opiekuna i Pocieszyciela
Zostawiłeś nam tu wolność, miłość, radość, dałeś Siebie Boże.

„Zapraszam do mego raju”; wołała szatan u wrót piekła każdego dania,
Posłyszałem jednak cichy głos Jezusa: „Przyjdzie do mnie wszyscy”...
Pan Jezus nie zaprasza tylko dobrych, pięknych i wybranych,
On mówi; „wszyscy przyjcie do mnie”, ja Ty, i każdy z nas.

Zaprawdę wielka i trudna do wybaczenia była moja niewiara
Świat mnie nie rozumiał, a Ty Boże zrozumiałeś mnie i kochasz.
Dziękuję Ci Panie Boże, że postawiłeś kiedyś na mojej drodze Człowieka,
I z Twojej woli Panie odmienił on moje myśli i prowadzi do Ciebie.

autor

Lolcio

Napisany: 2008-02-10 Dodano: 2008-02-11 09:20:40

Ten wiersz przeczytano 2133 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie