"Motyl"

Znowu motyl przysiadł na ławce,
barwne skrzydła jak anioł rozpostarł,
promień słońca kolory nasycił,
był piękny i dumny jak paw.

Proszę, zostańmy z nim chwilę,
nie płoszmy, bo skrzydła zwinie,
ta chwila to tylko mgnienie,
tak krótka jak noc dla kochanków.

Gdy sfrunie zostanie wspomnienie,
daremnie go będzie nam szukać,
gdy piękno tak szybko przemija
w sobie szukajmy wartości.

Z wnętrza nic nie odleci,
nie spłoszy się mimo lat,
gdy dobro w człowieku dostrzeżesz,
uroda już inny ma smak.

autor

kaczor 100

Napisany: 2015-06-21 Dodano: 2015-06-21 09:30:56

Ten wiersz przeczytano 1843 razy

Oddanych głosów: 47

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie