Motyle

To śmieszne, że poszło nam o owady.
Chociaż raczej o ich brak.
Nie było motyli w twoim brzuchu.
W moim było ich zbyt wiele.
Teraz muszę pozwolić im wyfrunąć.
Złapiesz je w grubo splecioną siatkę.
One umrą, a razem z nimi ja.
Jestem motylem, paziem królowej.
Spójrz, moje skrzydła się poddały.
Nigdzie już stąd nie odlecę.
Bezsilna konam na podłodze.
Gdzieś pomiędzy kanapą a dywanem.
Leżę przybita srebrnymi szpilkami.
Otaczają mnie kolorowe rusałki.
Czegóż mogłam się spodziewać?
Jesteś przecież bezdusznym kolekcjonerem.

autor

mrsBrightside

Napisany: 2010-12-22 Dodano: 2010-12-24 09:32:14

Ten wiersz przeczytano 466 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie