Może kiedyś
https://www.youtube.com/watch?v=xW4xZGmoOig
Wyrosnę z ciebie
jak z ulubionej sukienki.
W sercu,
niby w pudle na strychu
zostawię
na pamiątkę
niewieczną.
A potem
przypomnę sobie
i powiem:
byłam tak śmiesznie mała.
autor
Turkusowa Anna
Dodano: 2014-11-06 08:18:53
Ten wiersz przeczytano 1669 razy
Oddanych głosów: 53
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (47)
bo w Tobie mała dziewczynka:)
śliczna i zatrzymująca miniaturka...
pozdrawiam pięknie:)
Wiersz bardzo ładny i poruszający. Pozdrawiam bardzo
serdecznie Anno
Świetna refleksja Ann.
z miłości trudno wyrosnąć,rośnie razem z nami...
W niektórych sytuacjach jesteśmy malutcy:)))
Być jak motyl który zostawiając swój kokon staje się
pięknym , barwnym motylem
Świetny wiersz,choć smutny,czasem życie zmusza do
takich wniosków...
Pozdrawiam serdecznie:)
Piękny refleksyjny wiersz
pozdrawiam
pieknie oddane uczucie! pozdrawiam
Widocznie miłość, nie była tego warta. Bardzo dobra,
głęboka refleksja. Pozdrawiam
u Ciebie krótko i na temat
pięknie z optymizmem
pozdrawiam
Oglądanie zdjęć z dzieciństwa, rodziców, dziadków
dziwnie ubranych, śmieszy mnie. Wróciły wspomnienia.
Pozdrawiam cię Aniu :)
Czasem trzeba popatrzeć z dystasem na to co było i
minione przeżycia spotkania czasem i na miłosc która
odeszła gdzieś ...
I zobaczymy to wszystko w nowym świetle i...
Pięknie oddałaś te uczucia w swoim jak zwykle pięknie
napisanym wierszu
Serdecznie pozdrawiam życząc miłego dnia :)
Rewelacyjny wiersz Aniu, naprawdę jestem zachwycona
puentą. Pozdrawiam pięknie:-)