Mrok
Mrok życia wygasa
Wraz z prozą dnia
Nie ma Cię
Nie ma Nas
Zamilkł wspólny czas.
Wielkie słowa w szkatułce zamknięte
Za kołyską grobu schowane
Nie uniosą się nigdy
Umierają powoli
Zsyłając ból w mą duszą
Niszczą wszystko
Zamykają wrota przyszłości
Już zawsze zabitej przez nicość.
Komentarze (1)
Boże, daj mi cierpliwość, bym pogodził się z tym,
czego zmienić nie jestem w stanie. Daj mi siłę, bym
zmieniał to co zmienić mogę. I daj mi mądrość, bym
odróżnił jedno od drugiego.
— Marek Aureliusz