Mrok...

Mrok..
Za oknem mrok...
I nagle słysze krok...
Straszliwy krzyk...przerażenia...
Jest on w mej głowie jak chwila zatrwożenia...
Otwieram oczy i widzę siebie na tym mroku...bosą...
I nie mylę się...to ja krzyczałam,a teraz widzę postać z kosą.
Czuję przeszywające zimno i ból...
Panują one we mnie jak potężny król...
Te słowa...To tylko głupia mowa...
Człowieka umierającego...
Jakże bardzo cierpiącego...

autor

myszQa

Napisany: 2005-06-01 Dodano: 2005-06-01 00:03:28

Ten wiersz przeczytano 1299 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie