Z mroku w blask

Światło daje nadzieje tak w przenośni jak i w życiu,
zamyśliłam się .

Tak,wystarczy małe światełko-pozdrawiam!

Wiersz łączę z chorobą taty,mam nadzieję
że jest poprawa,będzie wszystko dobrze,
trzeba w to mocno wierzyć.Pozdrawiam.

to prawda światło potrzebne wiersz brzmi
optymistycznie ukazuje ciebie mimo przeciwności
idziesz wciąz do przodu tylko pozazdrościć ale
kobiety sa mniej odporne .

Na wiele sposobów można odczytać przesłanie wiersza -
również i tak, że po "czasach ciemnych" i "głuchych"
jak ćmy lecimy do światła, za dźwiękiem. Refleksja
(mocno subiektywna) - czy i co możemy odnaleźć w
sobie?

Puenta trafna - co Cię nie zniszczy to uczyni Cię
silniejszym.

Nie wiem czy autor miał na pewno to na myśli, ale ja
po przeczytaniu utworu, przebrnąwszy przez tautologię
typu "korytarze cienia pozbawione światła" i wielu tym
podobnych (przykro mi nie mam ani wiedzy, ani
cierpliwości komnena), mam przed oczami obraz bardzo
zmęczonego człowieka (być może górnika, lub więźnia),
który chce się wydostać z podziemi i jedno o czym
marzy to, to że kiedy wyjdzie na powierzchnię, trafi
do ludzi w życie, skąd takie pragnienie... autor nie
wyjaśnia, może i za żytnim pieczywem peel tęskni, nie
tylko za światłem. Faktycznie utwór bardzo głęboki i
dający do myślenia.

Trudno nieraz wydostać się z ciemności w jasność ale
jeśli się uda mamy prawo cieszyć się,czasami potrzebny
jest silny głos by wiedzieć w jaką udać się
stronę,podoba mi się.

Światło i mrok, to co ja dziś, ale inaczej.Ładnie i
dobrze bo optymistycznie.

Twoja madrość jest wspaniała. Twój wiersz zatrzymuje
myśli czytelnika i to jest piękne.

twój wiersz ma ważny przekaz: nie warto zamykać się w
sobie ,trzeba nawiązać kontakt z ludźmi szkoda chwil,
które już nie wrócą

dobry wiersz, jego treść wciąga coraz bardziej...a z
mroku trzeba wyjśc...

Jak dobrze ze uslyszal ten glos.

"Iść, ciągle iść w stronę słońca", tak mi się
skojarzyło.

Fajnie że ktoś tu tak pozytywnie pisze...oby takich
wierszy było więcej