mrówka
do ludzi
bo taka biedna
spracowana
jej nóżki już nie potrafiły
dzwigać więcej
szła
od liścia do liścia
niosąc ciała swoich braci
po wojnie z nogami
od liścia jednego do drugiego zataczała
kręgi
mrówka
bo taka biedna
spracowana
ze gdy na nią patrze
gniotę ją
ja - człowiek
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.