Muzyką był ptaków śpiew i...

Skrzypeczki



Urodził się tam gdzie wiatr w chaszczach śpiewał

Wszędzie płaskie pola, naokoło gęste leśne drzewa

Muzyką był ptaków śpiew i żeńców śpiewne glosy

Wracających z pól, radośni w sianokosy



Żył w śród głuszy, mały niepozorny

Tak jak dziewczynki i inne pacholęta

Ale on jeden był w sobie zadziorny

W muzycznych swych talentach



Gdy patykiem grał na opłotków sztachetach

Wydobywał z nich głos i śpiew który zachwycał

Do pustego wiadra wrzucał kamyczki i nim potrząsał

Bawił go dźwięk, wtedy symfonie orkiestry słyszał



Dziwowali się ludzie z jego otoczenia

Kawałek deseczki, drut, włos z ogona konia

Cokolwiek znalazł z niego wydobywał i

w perlistą melodię zamieniał



Mijały lata i przygody życia, spełniał chłopięce marzenia

posiadł piękne skrzypce, z których cudowność wydobywa

wygrywa chłopięcą melodię tą z rodzicielskich łąk

To wszystko ucieleśnia, swym talentem – pracą swoich rąk





Bolesław Zaja



Wiersz dedykuje memu przyjacielowi Andrzejowi M. z Gliwic

autor

slonzok

Napisany: 2020-02-27 Dodano: 2020-02-27 08:58:56

Ten wiersz przeczytano 1481 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie