Myśli
W duszy niczym wrony stado krążą myśli,
Czarne cienie, co niczym padlina kuszą.
Czują krew, co w żyłach płynie wartko,
Gotowe zdeptać wszystko, co w sercu
drzemie.
Czasem łagodne niczym wiosenny deszcz,
Spadają z nieba, niosąc ukojenie.
Lecz nagle niczym burza z piorunami
uderzają,
Roztrzaskując kruche szczęścia odbicie.
Rozważania nad kruchością życia niczym
jawa,
Gdzie łzy mieszają się ze śmiechem bez
ładu.
Wybaczam winnym, by znów gniewem pałać,
W wirze sprzecznych uczuć bezsilnie się
miotać.
Myśli niczym natrętne sępy krążą,
W odmętach duszy nie ma schronienia.
Zbyt późno zrozumiałem swą dolę srogą,
Na zawsze więźniem myśli zostanę.
Autor wiersza Damian Moszek
autor
Damian Moszek
Dodano: 2024-04-21 13:48:03
Ten wiersz przeczytano 179 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Wiersz maluje obraz nieustannie krążących myśli, które
zarówno niosą ukojenie jak i niszczące burze, ukazując
wewnętrzne konflikty i trudności, z którymi autor się
zmaga.
(+)
wazon oczywiście przez "f" i "s"
ale ja, jeśli nie poświruję to..
normalnie źle się czuję - he, he
ps nie rozumiem czemu ten wiersz
otrzymał tylko 3 pkt.y; przecież
on dotyka właśnie nas wszystkich
trzymaj wazon! - z cierpliwością
3: lecz poetę chociaż w bólu
(na wet!) sprzeczki zadowolą;
dramat serca z głowy pęknięć
nad wyrazi słowem wdzięcznie
Myślimy, to żyjemy. Mamy serce, rozum i sumienie -
czuwają nad prawidłowym skierowania myślenia do
działania. Ślę moc serdeczności i pogody ducha:)
Cóż byłby wart człowiek niemyślący?
Tym się różnimy od innych istot, że myślimy i mamy
sumienie.