Myśli z wielkiej środy

wiersz gwarowy

Myśli z wielkiej środy

Za nos i za wos
oddoł swoje zycie,
przeseł bicowanie
i dróge krzyzowom.
My zamiast współcuć
i krzyz pomóc dźwigać,
grzysymy do potęgi
na nowo…
Ilu złotyk cielców
pokłony odbiero
i prawie boskom moc ich
gowiedź opowiado,
hymny się na ik
wielkość śpiywo
choć to syćko
po śmierści
na nic się nie nado…
Kielo komórek majom
w mózgu ponieftorzy
ze nie pojmujom
boskiego zbawienio.
Pragnom i słuzom
innym mocom…ciemnym
i wyśmiewajom
istnienie zbawienio.
A przecie piyknem świata
do syćkik przemowio
i kozdemu z nos doł
skarb nowięksy zycie…
Ale trza się ukorzyć
i pomyśleć dusom
i wtej na pewno
w Niego uwierzycie…
Podźmy odwiedzić
Go w piywnicy
i adorować w ciemnym grobie
Nie stójmy obok
ba w kaplicy
coby Go blizej cuć
przy sobie…
To ino som jest
moje myśli
ftore jek dlo Wos napisała
cobyście tyz ku Niemu przyśli
w dzień zmartwychwstanio
i dzień kwały…
Tak śtuderujem kiedy słuchom
co nom godajom ...
Juz od progu
wiem ze mom wierzyć w Pana Boga
i wierzyć ino Panu Bogu…

autor

skorusa

Napisany: 2014-04-16 Dodano: 2014-04-16 14:37:44

Ten wiersz przeczytano 1229 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie