Na błędach

Brak szumu drzew i śpiewu anioła
Tak pięknie się grało nam w życie
Już mnie zguba z trumny nie wywoła
Tam się schowam zaszyję skrycie

Wołałam, krzyczałam nic nie pomagało
Dna dotknęłam na własne życzenie
Tylko lodem tak w twarz nam zawiało
Uciekło gdzieś w dal me marzenie

Choć boli ten spokój straszliwy
I mimo że bawiłam się nocą
Już inaczej to razem wspomnimy
Uśmiechy w nasze życie wkroczą

Na błędzie się muszę nauczyć
Wreszcie dano do zrozumienia
Nie mogę bez celu się włóczyć
Nie mogę schować cierpienia

Lecz boli tak bardzo świadomość
Że przeraźliwie nisko upadłam
Jak miała zagościć u mnie miłość
Otulona byłam w ramionach diabła

Dlaczego wszystko staje się takie jasne gdy dojdzie do tragedii?

autor

Forgiveness

Napisany: 2007-02-17 Dodano: 2007-02-17 14:46:11

Ten wiersz przeczytano 618 razy

Oddanych głosów: 71

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie