na ostatnim piętrze życia
stoję w oknie
na ostatnim piętrze życia
tak cicho
a pustka pełna ciebie
księżyc podszedł
pod okno
bezszelestnie tli się świeca
pełna zapachu
mijającej nocy
sekundy umierają powoli
jeszcze krok do świtu
jeśli dopali się do końca
czy jutro znowu
zaświeci słońce...
autor
smutna2013
Dodano: 2015-01-08 01:42:10
Ten wiersz przeczytano 902 razy
Oddanych głosów: 24
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (23)
słońce wychyli się z otchłani bo dlaczego nie.
pozdrawiam
Bardzo ładny, poruszający wiersz.
Brzmi poetycko.
Słonko, gwarantuję, na pewno zaświeci.
Pozdrawiam serdecznie Alicjo.
Zaświeci i... widoki najmądrzejsze z tej wysokości:)
Pozdrawiam z rana!
wiersz pełen trafnych metafor i w ogóle pachnie
prawdziwą poezją......ciekaw jestem czy osiągnie tyle
pktów co inne pisane hurtowo i o bele czym...
melancholijnie i refleksyjnie...pięknie; może nie
jutro, ale zaświeci Alu:) miłego dzionka
dokładnie jak powiedziała tutaj Halinajaw1 smutny
wiersz mi również się podoba,pozdrawiam serdecznie :).
Smutny wiersz,podoba mi sie,pozdrawiam serdecznie
Muszę przyznać,że między Twoimi dawnymi wierszami,a
teraz jest różnica,(wybacz,że to piszę) te są moim
subiektywnym zdaniem dużo lepsze.Ten też jest
świetny,mimo,że smutny bo i ostatnie piętro życia się
tutaj pojawia,i pustka po nim...
I niepewność jutra.
Warto żyć z optymizmem,nawet gdy
nie wiemy jak mocno i czy tow ogóle zaświeci to
słońce.
Wierzę,że zaświeci Alicjo!
Pozdrawiam Cię serdecznie
U mnie możesz się rozweselić,jakbyś chciała,zwłaszcza
zerkając w załączony link:)
Pozdrawiam serdecznie:)