Na ostrzu życia

Ranną rosą ciało karmiła,
wiatr jej duszę muzyką pieścił,
usta były słodką maliną,
babim latem skrywała piersi.

Słońca w sercu kryła tak wiele,
w dłoniach gołąb rozwijał skrzydła,
chciała wszystkich być przyjacielem,
lecz zły los na nią wiecznie czyhał.

Nie zrozumiał tej niewinności,
uczciwości i cnoty wszelkiej,
śmiał się w oczy pięknym wartościom,
i niesłusznie rzucał obelgi.
.
Nić subtelna w strzępy pocięta,
gołąb uciekł spłoszony wielce,
cóż uchroni na ostrzu życia
tak wrażliwe kobiece serce?

autor

magda*

Napisany: 2013-03-27 Dodano: 2013-03-27 14:42:53

Ten wiersz przeczytano 1391 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie