Na śmiałe awanse

Moi drodzy był raz sobie
Kochaś szaławiła
Co go śmiała kokieteria
Rozkosznie bawiła

Za przystojniaka uchodził
Zaraz się dowiecie
Jak kobietom w głowach mieszał
Zwłaszcza w internecie

Rozkochiwał bez brwi drgnienia
Panny i mężatki
Młodsze starsze - bez znaczenia
No i dzieciom matki

Wszystkie były bardzo skore
By mu dawać wszystko
Nierzadko traciły rozum
Nierzadko - nie tylko

Wszystkie głowę chciały tracić
Bo był bardzo miły
Każda chciała choć na chwilę
Być dla szaławiły

Tą jedyną. Nic zdrożnego
W tym by wszak nie było
Gdyby nie to że lekkoduch
Dał się ponieść miło

Raz umówił się z kobietą
Na czacie poznaną
Sympatyczną, bardzo mądrą
Bystrą, wygadaną

Długo już pisali przecież
On bardzo nastawał
Na spotkanie w oczy cztery
- już rady nie dawał

Ona wszak się nie spieszyła
Intencje znać chciała
I cwanego figo - fago
Tak w szachu trzymała

On ją prosił i nalegał
Jak umiał czarował
By się tylko zgodzić chciała
Datki oferował

Ona jednak honor miała
Nie przyjęła grosza
W końcu się zdecydowała
Żeby dać mu kosza

W jakim stylu moi państwo?
Chwila zaraz powiem
Bo się umówili wreszcie
Że się nikt nie dowie

Miejscem miala być polana
W gęstym dosyć lesie
On się tyle już naczekał
Bukiet w rękach niesie

Wtem zza niewysokich krzaczków
Wyłania się ona
Szczęka mu opada nisko
Wszak to jego żona

Chciała mu już nosa utrzeć
Na te jego kpiny
Z niej, ich związku i niejednej
Skrzywdzonej dziewczyny

Szaławiła za pas nogi
Wziął, przed ukochaną
Bo zabrakło mu odwagi
Oko w oko stanąć

Z tej historii morał tęgi
Na przód się wysuwa
Zanim mocniej się rozpędzisz
Przyuważ z kim fruwasz

autor

Elżbieta DeZet

Napisany: 2023-02-01 Dodano: 2023-02-01 16:00:01

Ten wiersz przeczytano 1007 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Fraszka Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie