Na śmierć poety
Daj poetom, Panie
strofy nieba
i Twą obecność
jak za życia pióro.
Za słowa piękne
w kruchych koszach
wierszy- daj wieczność
dłuższą niż nasz
czas pamięci.
Daj poetom, Panie
strofy nieba
i Twą obecność
jak za życia pióro.
Za słowa piękne
w kruchych koszach
wierszy- daj wieczność
dłuższą niż nasz
czas pamięci.
Komentarze (25)
tak Jak Kochanowski ...Mickiewicz Broniewski Słowacki
i wielu współczesnych zawsze ich wiersze są naszej
...a najważniejsze... że i w mojej pamięci ...
Wszyscy w jakiś sposób jesteśmy poetami, bo po sobie
cząstkę siebie (dzieci, wnuki,cały dorobek)
pozostawiamy :) Pozdrawiam
Poeta nie umiera, co najwyżej przestaje tworzyć...
Pozdrawiam
Paweł
Poeta nie umiera, co najwyżej przestaje tworzyć...
Pozdrawiam
Paweł
Dzięki :)
Z pewnością dzięki swojej twórczości maja ową
wieczność.
Pozdrawiam.
Marek
Poeta z wrażliwą duszą, sprawiający rozkosz (duchową)
czytelnikom podczas konsumpcji jego wierszy, zasługuje
na pobyt w niebie.
ładnie
pozdrawiam:)
Dość ambitna prośba :)
Pozdrawiam :)
Hołd oddany poetom nieobecnym. Jeśli nie masz nic
przeciwko to wklej ten wiersz jako swój komentarz pod
mój wiersz: "Po drugiej stronie ciszy"
Pozdrawiam jesiennie :):)