Na tej ziemi
na tej ziemi
od pierwszego dnia
wiosny
jestem tylko chwilę
uśmiechnięty radosny
jesień na plecach
szron bieli skronie
a w moim ogrodzie
drzewa usychają
kilka
strawił płomień
i przykryła ziemia
mimo wszystko
lśnią blaskiem życia
w moim sercu
nie odczuwam
że ich już nie ma
cieszę się jednak
darowanym mi
każdym dniem
dopóki
ciepła krew w moich
żyłach płynie
i szumią jeszcze
drzewa
w mojej rodzinie
Autor Waldi
Komentarze (16)
Jesteśmy wędrowcami przez życie.
I tylko na chwilę.
Te słowa wprawiają w zadumę, bardzo potrzebną.
Dobrego dnia.