Wstał dzień...

Drogi Panie Bodku, jak to się mówi - lepiej później,
niż wcale ;) Dziękuję za wgląd do wiersza i miły
komentarz. Minęły dwa lata od śmierci mojego męża,
którego mi brakuje do pełni szczęścia. Mieszkam sama
ale nie czuję się samotna, dzięki rodzinie i
przyjaciołom z optymizmem patrzę w przyszłość.
Bardzo serdecznie pozdrawiam :)

Jak to się stało Wandziu, że przeoczyłem ten spokojny,
ciepły, optymizmem wypełniony wiersz.
Niby zwykły dzień, jak każdy, ale to jest następny
dzień. I o to chodzi, żeby znów nastał kolejny, a w
każdym tylko takie właśnie przemyślenia.

Zatopiłem się w Twoich rozważaniach.
Dobrze się je czyta, bo zwyczajnie, a zarazem pięknie
sformułowane.

Cieszę się, że zajrzałem :)

Łączę Najserdeczniejsze pozdrowienia:)
(Dziękuję również za miłą wizytę) :)

Dziękuję za wgląd i komentarz.
Pozdrawiając, życzę Ci miłego dnia :)

Piękny spokojny dzień...też takie lubię :) Pozdrawiam
cieplutko :)

Lubię słuchać własnych myśli, może wreszcie coś się
wyśni ;)
Dziękuję beano za przeczytanie i komentarz :))

dobrze pobyć sobie z własnymi myslami,
ładnie umiesz je wrzucić między wersami:)
pozdrawiam serdecznie Weno:)

Dziękuję Kasiu za wgląd do monologu :)

Chwila tak każdemu z nas miła i przyjemna - cudownie
napisane... Optymizm, jest na wyciągnięcie ręki - tak
trzymać należy :) :) :)

Wenuszko, witam serdecznie, pozdrawiam uśmiechem. Mam
nadzieję, że teraz jakoś utrzymam formę i będę
zaglądać do Was tutaj - bo Jesteście moimi
przyjaciółmi :) :) :) Dziękuję, że Jesteś :) :) :)
pozdrawiam sercem .....

Chwila wytchnienia należy się każdemu :)

Spokój również jest potrzebny; pozdrawiam serdecznie.

Dziękuję skoruso za przeczytanie i odwzajemniam
pozdrowienia :)

czasem trzeba się zastanowić nad tym i owym w
spokoju...pozdrawiam

ładnie to ujęłaś w swoim komentarzu
ślę serdeczności, Isiu :))

Witaj Wanduś!
Po części proza życia, choć może nie do końca. Czasem
przyda się trochę wytchnienia, żeby usłyszeć własne
myśli. Moc pozdrowień. Pięknie dziękuję też, za
przesympatyczne komentarze:)

:))