Wstał dzień...
...a ja robię to co zwykle...
żelem myję ręce twarz wycieram,
w lustrze oko przyjacielsko mruga
na pocieszenie, że będzie lepiej
samotność zda się mniej doskwierać.
Ostatni łyk kawy dojadam ciastko
talia czeka na ułożenie pasjansa
jeszcze tylko dla zagłuszenia ciszy
włączam muzykę nawet ładnie grają.
Nikt nie zadzwonił w drzwi nie puka
i dobrze, bo potrzebowałam spokoju
który łaskawie w południe się zjawił;
niczego więcej nie chciałam pragnąć
byleby pozostał ze mną do wieczora
gdy będę głowę pełną dobrych myśli
na ciepłej poduszce do snu układać.
autor
_wena_
Dodano: 2020-01-20 13:59:47
Ten wiersz przeczytano 1767 razy
Oddanych głosów: 108
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (111)
Spokój niczym najbardziej pożądany i wyczekiwany
towarzysz -dobrze ujęta chwila wytchnienia-Pozdrawiam
Dziękuję za wgląd i miłe słowa
od samego Amora :))
Świetny wiersz miło być u ciebie i nadrabiać
zaległości.
Dziękuję Sylwuś za wgląd i komentarz :)
optymistycznie,ładny wiersz
:))
Dziękuję Weno ...
Lubię dni, gdy nikt nie zawraca mi głowy ;) kiedy chcę
wychodzę z domu :)
miły sercu dzień :-)
A ja nazywam je 'dresowymi' :))
Oj potrzebne są takie dni, jak ja to nazywam
"piżamowe"
Pozdrawiam serdecznie :)
Większość z nas doświadcza uczucia samotności nawet
wtedy, kiedy przebywa wśród innych ludzi. Każdy z nas
miewa czasami uczucie, że został pozostawiony sam ze
swoimi sprawami.A więc dobrych pozytywnych myśli.
widzisz ten uśmiech waldi :))))
Dziękuję o piękna Pani ...
Optymistycznie i zgrabnie o samotności.
Pozdrawiam