Na wiejskim podwórku

Wielki rwetes na podwórku,
kot przeciąga się na murku,
głośno mrucząc, zgrabnym ruchem
łapką gładzi sierść za uchem.

Wrzeszczy kogut gdzieś na płocie….
przestań mruczeć, głupi kocie!
Potem pieje, kukuryku!
Jestem panem w swym kurniku!

Kwiczą prosięta w chlewiku,
choć same nie lubią krzyku.
Wolą spędzać świńskie życie
ryjkiem mieszając w korycie.

Kura w gnieździe jajko znosi,
tez o chwilę ciszy prosi.
Nie potrafi wrzasnąć „spoko”,
tylko gdacze : koko, koko!

Kaczka, co wciąż oczy mruży,
kąpie kaczęta w kałuży.
Kwakać będzie do wieczora,
aby zdobyć wzgląd kaczora.

Indor barwne pióra stroszy,
gulganiem kurczęta płoszy.
Kwoki się nie lęka wcale,
aż mu trzęsą się korale.

Gęgając, jak wściekła lata
za gąsiorem gęś siodłata.
Gąsior, biegnąc, głośno syczy,
aż się zerwał pies ze smyczy.

W budzie już nie widać Burka,
dziurą w płocie zwiał z podwórka.
Od wielkiego uciekł wrzasku,
by w pobliskim spocząć lasku.

Kiedy pędził przez manowce
z zagrody wypłoszył owce.
Teraz stado wraz z baranem
pasie się przy stogu z sianem.

Wystraszone gromkim krzykiem
ryczą krowy razem z bykiem.
Już im nie smakuje trawa -
a wszystkiemu winna wrzawa.

Wkrótce skończy się swawola,
już gospodarz wraca z pola.
Nim się weźmie za obrządek,
zaprowadzi tu porządek.

Wolno toczy się furmanka,
zaraz będzie połajanka.
I dopiero się okaże,
kto jest tutaj gospodarzem.

autor

jlewan

Napisany: 2008-01-29 Dodano: 2014-01-29 16:54:37

Ten wiersz przeczytano 5873 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Sielanka Klimat Wesoły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie