Samotny spacer
Chodzę po parku pogrążona
w smutku.
Do spaceru zachęca
błękit nieba, promienie
słońca radosne.
Chwile ciepłe, pogodne.
Szpaler drzew ubranych
w delikatną szatę zieleni.
Rozpraszające monotonię
żółte krzaki forsycji.
Zapach wiosennych kwiatów
i ziemi.
Ptaki już nieśmiało
koncertujące.
Z wiatrem wśród roślin
figlujące.
Panuje spokój, atmosfera
odrodzenia.
Budzi się nadzieja,
chęć do działania.
Dobra energia serce porusza.
Niepokój znika.
Komentarze (13)
chętnie poszłabym na taki spacer, aby pomnożyć
energię:)
pozdrwiam ciepło
Chciałbym pójść na taki spacer. Może dziś o ile pogoda
na to pozwoli. Zawsze z przyjemnością czytam TWoje
wiersze Krysiu. Pozdrawiam serdecznie :)
Piękny, optymistyczny i plastyczny wiersz. Przyroda
potrafi pokolorować myśli.
Pozdrawiam cieplutko Krysiu :)
Wiosna, przyroda, słońce - bezcenne. Pozdrowienia
Tak, przyroda ma kojące działanie, też z jej
terapeutycznych właściwości korzystam, gdy mogę.
Pozdrawiam Cię serdecznie, Krysiu :)
Dobrze, że czasami udaje się niepokój rozchodzić.
Miłego dnia:)
Bardzo ładnie i obrazowo :) Ja też czekam na takie
spacery, ale tymczasem, z różnych powodów, mogę sobie
tylko pomarzyć... Ale mogę też potowarzyszyć Tobie,
chociaż wirtualnie :)
A najważniejsze, że znika niepokój :)
Pozdrawiam ciepło, Krysiu, miłego dnia :)))
Wiosenny spacer poprawia nastrój :) Pozdrawiam
Krysteczku :)
lubię spacery, a najbardziej takie ze śpiącym wniusiem
w wózku.
Piekny, wycuszajacy wiersz z nadxieja.
Samotne spacery najbardziej lubię,
pozwalają w pełni chłonąć piękno natury i cieszyć się
nim, koją myśli, wyciszają,
piękny wiersz,
pozdrawiam serdecznie życząc miłego dnia:))
Towarzyszy nadzieja na fajnym spacerku :) życzę miłego
dnia i pozdrawiam cieplutko :)
Spacer wiele może zmienić, nawet smutek zamienia w
radość. Pozdrawiam serdecznie Krysiu i z pozytywną
energią :)