Na Wieki.

Smukłej duszy kształt się wiję,
W mej głowię gąszczu myśli,
Splecionych z owocami soczystymi marzeń,
Me Ciało uwalniając z okowów ciężkich,
Nową formę przybiera na herosa wzór,
Słońca blaskiem przebija serce zastygłe,
Góry wysokie kurczyć bym mógł,
Tobie upadam porażony do stóp,
Tchnienie z ust lodowce niewzruszone,
Żarem fizyczności pałając topi.
Gdybym Ciebie Tylko mógł,
mieć przy sobie jak powietrze,
Płuca przepełniające ręką niepewną,
Po twarzy dotknąć z lekka,
W oczach twych popłynąć w daleki rejs,
Nie wrócić już, w Twoim sercu pozostać na wieki.

autor

Karol Kołodziej

Napisany: 2014-06-10 Dodano: 2014-06-10 09:39:22

Ten wiersz przeczytano 432 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie