Na wiosnę?

Słotna bywa ostatnio jesień
po szybach dudnią deszczowe werble
na wieszaku rozpłakany parasol
niezaplanowane mokre kałuże

odwracam wzrok od wilgoci
zmienianej z czasem w lód

samotność ponoć mniej boli
gdy nie odlicza się godzin
patrząc w popękane lustro

może uda mi się przetrwać zimową aurę
tylko w płuca nabiorę świeżego powietrza
odrodzę się wiosną… wyjdę radosna jak słońce
kwitnieniem mleczy – jaskółką rozcinającą noc

autor

Kamila35

Napisany: 2018-12-03 Dodano: 2018-12-03 15:34:28

Ten wiersz przeczytano 970 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie