Nad sobą

Dni już tyle na tym świecie jestem
Błądzę nawet na prostej ścieżce
Potykam się wszędzie o ostre kamienie
Kto wie może już losu tego nie zmienię
A ja tak bardzo chciałbym ujrzeć światło radości
Skąpanym być choć na chwile w tej jedynej miłości
Lecz nie takiej zwykłej, nie monotonnej
Lecz tej wspaniałej pięknej i wonnej
Miłość ta istnieje i proszę nie zaprzeczaj

Widziałem Ją jak widzę Ciebie
to było wczoraj
Była tak śliczna że strach było patrzeć
Trzymała mą rękę tak jakoś jedwabnie
Nie taka zwykła, nie monotonna
Lecz tak wspaniała, tak piękna i modna

Jak mam oddychać ze wspomnieniem Jej w sercu mym
Bez niej się duszę bo Jej pustka jak dym
Oddychać przy Niej już tylko potrafię
Tylko ona na mym życiu zna się :)

autor

Dawid Przybylski

Dodano: 2005-08-31 23:01:14

Ten wiersz przeczytano 478 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie