Nadal zbyt ufna
długo
czekałam we mgle
na jedno słowo
przebiło się
przez gęstą
wodną parę
oczy
zwrócone na me usta
kolejna potrzeba
łatwo szybko zaufać
później żałować
już gorzej
nauka na błędach
na nic zdała się
potok łez
autor
nieistotny dysonans...
Dodano: 2006-09-01 00:07:13
Ten wiersz przeczytano 477 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.