Nadzieja zawsze umiera ostatnia

Mojej śp.Babci..

Ta chwila...
Zamieszanie na sali...
Lekarz w bialym kitlu sucho oznajmia,
że odeszłaś...
I z bez namiętną miną znika w swoim gabinecie zostawiając mnie tu z sercem na dloniach i łzami kapiącymi po zmęczonych policzkach.
Nigdy juz nie pogłaszczesz mnie po głowie,
Nie powiesz ciepłego slowa,
Nigdy więcej nie ujrze Twej pogodnej twarzy,
Nie skarcisz mnie,
Słowem się nie odezwiesz....
Bedziesz milczeć.

Ale....nie tracę nadzieji,
spotkamy sie jeszcze.
Wtedy powiem Ci ,
jak bardzo wiele dla mnie znaczysz.
Powiem slowa,których nigdy dotąd nie wypowiedzialam...
Nie bylo okazji,
nie było może i czasu..
Zbyt zaaferowana własnymi problemami i sprawami zapominalam....
Ale... nie tracę nadzieji....

Może słowa jakimi sie tu posłużyłam są banalne...ale najlepiej oddają,to co siedzi w czlowieku po stracie przyjaciela...

autor

Hot Blooded

Dodano: 2005-07-12 10:57:09

Ten wiersz przeczytano 455 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie