Naga prawda

Wygrzebane z dalekiej przeszłości...

Na bok się przewalił śmiertelnie znużony,
wypluta gra zawisła na worku zmęczona.
Wzrok mętny utopił w nierównościach ściany,
nim zasnął coś zawył - a westchnęła ona.

Obłędnym spojrzeniem po suficie krąży,
zgrzyta zębiskami w szale namiętności.
I tylko jej okrzyk z ust się wyrwać zdążył,
w gorącym finale spełnionej miłości.

A jego wnętrzności rozkosz dźga, przenika,
oczy mruży, wzdycha - piersi jej całuje.
W spoconej rozkoszy niebiańska muzyka -
nabrzmiałymi snami jeszcze w nim pulsuje.

Ręce wyrzuciła nad głowę wysoko,
pręży swoje smukłe, rozpalone ciało.
Słodko pomrukuje - wygina głęboko,
szepcze z lubieżnością, mało, mało, mało...

autor

Stumpy

Napisany: 2017-06-12 Dodano: 2017-06-12 09:59:45

Ten wiersz przeczytano 1096 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie