Napromieniowany kłamstwem. Trup.

Popatrz na dłonie. Krwawią, więc krzyczą,
Tak jak i one - on chciałby zniknąć,
Dość już ma świata nadziei fałszywej,
Wyrzucił za siebie ostatni gwizdek.

Z własnych blizn układał obrazy,
Niepowodzenia. Na kroku każdym,
Przecinek pomiędzy niebem, a piekłem,
Wyrzeknie się ciała, bo lepiej nie będzie.

Granaty strachu wybuchły niedawno,
Biała flaga. Ogłosił upadłość,
Napromieniowany kłamstwem. Trup.
Chciałby opuścić krainę swych snów.

Nie przejaśni się nigdy, nazbyt pochmurnie,
Ciągle próbował, a dotąd nie uciekł,
Swąd zwłok już czuje elita wesoła :
Bóg oraz "bliscy". A on już kona.

autor

Clarc

Napisany: 2009-01-02 Dodano: 2010-03-04 22:59:43

Ten wiersz przeczytano 604 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie