Narodziny miłości

Po poprawieniu błędu pierwszą część wiersza wprowadzam ponownie.

W przykościelnej kruchcie była salka mała,
Na której w niedziele młodzież się zbierała,
Będąc tam poczułem, że mnie ogień pali,
Me oczy ujrzały piękną postać w dali.
To nie był raz pierwszy, kiedy ją ujrzałem,
Lecz dotąd uczucia takiego nie znałem.

Nogi miałem miękkie ledwie mnie trzymały,
Więc usiadłem szybko jak mogłem do ławy.
Gdy piękno jej wyszło z głębokiego cienia,
Nagle o tym myśląc doznałem olśnienia.
Nieruchomy jak zwierz, co strzałą trafiony,
Miałem wzrok swój cały tylko w nią wtopiony.

Wszyscy byli pewni, że w takim skupieniu,
Rozważam przykłady, co mam na sumieniu.
Wszystkie moje myśli lotem błyskawicy,
Kłębiły się wokół ujrzanej dziewicy.
Na koniec wykładu wszyscy godnie wstali,
I pokłon należny krzyżowi oddali.

Myślę, że ma miła dostrzegła spojrzenia,
Bo mój wzrok ją pieścił bez chwili wytchnienia.
Chciałem, by spojrzenia nasze się spotkały
By w bliższym poznaniu dalszy ciąg swój miały.
Zamysł, co w dniu tamtym, poruszył mą duszę,
Długi miał ciąg dalszy to wyznać wam muszę.

Lecz nie w strofach wiersza, co go dzisiaj piszę,
Bo Weny wołania w mym sercu nie słyszę.
Lecz kiedy to Wena napełni me serce,
Ciąg dalszy sielanki zaklnę w swoje wiersze.
O historii, która różne miała wzloty,
Mówić dzisiaj nie będę, bo nie mam ochoty.

Na życzenie pytających informuję,że druga część wiersza jest w moim zbiorze nie była wycofana można przecztrać.pod poz. 90.

autor

jarmolstan

Dodano: 2009-01-31 08:32:27

Ten wiersz przeczytano 1655 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie