Nastroje
Kto nie łaknie powietrza
gwiazd na niebie granatowym
lub świtów ze złotą pomarańczą
samotnego kota snującego się
po zaułkach, znikającego
nie wiadomo gdzie, by znienacka
znów się oczom pojawić
kogo nęci dzień wołający do pracy
gdy wiatr dmie chłodem
tylko drzewa tańczą gałęziami
w takt nieznanej melodii
i tramwaj niecnota ucieka
tuż przed tobą zamiast poczekać
trudno dziś o życzliwość
zwykłą ludzką uprzejmość
autor
Xenia1
Dodano: 2017-07-19 08:28:19
Ten wiersz przeczytano 1089 razy
Oddanych głosów: 23
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (47)
Leon.nela to prawda. Pozdrawiam serdecznie.
Witaj Karatku miło mi Cię gościć. Pozdrawiam
serdecznie.
to prawda..ludzie się tylko mijają....pozdrawiam
uprzejmości siłą nie nauczysz to ojciec to matka
lekceważąc rodziców dokładają sami sobie
Karmarg dziękuję za pamięć. Pozdrawiam serdecznie.
Halinko53 dziękuję za odwiedziny i komentarz.
Pozdrawiam serdecznie.
Angel Boy dziękuję za trafny komentarz. Pozdrawiam
serdecznie.
Trudno, choć szukając wytrwale,
jeszcze ją można znaleźć!
Pozdrawiam!
ciekawa refleksja ....z tą uprzejmością na codzień
coraz trudniej to fakt ...
pozdrawiam serdecznie - miłego popołudnia:-)
Anulka2 niekoniecznie, bywają powroty. Pozdrawiam
serdecznie.
Bywa i tak Aniu :)). Pozdrawiam serdecznie.
Czasem oznaki życzliwości w zasięgu naszej osoby...
Dzięki za wizytę Xeniu, miłego dnia
Joanno Es- Ka dziękuję za komentarz. Pozdrawiam
Tak, niestety ludzie coraz mniej uprzejmi, bo
uprzedzeni, że NIBY za uprzejmość się w końcu dostaje
po tyłku :/ Pozdrawiam serdecznie +++
Zatkaliśmy się jak beczka szpuntem,
kto to zmieni...nikt, to jest naszym teraz gruntem.