O nauce pisania
Piszę o ojcu. Pochodził ze Lwowa.
Zaczynał dzień o świcie, śpiewem
chwalił Boga.
Często pyskowałam, w furii rzucał
popielniczką z ciężkiego szkła,
a potem żałował.
Lubił wypić, przekląć, żartował -
dusza rogata. Czytał Mickiewicza
(mówiliśmy - Adasia), Staśka Grzesiuka.
Pamiętał jak bolał brzuch,
dlatego w naszym domu był zapas mąki,
cukru i konserw. Chleb, jeśli upadł,
delikatnie podnosił, nabożnie całował.
Gdy przychodzili goście ojciec
stawiał mnie na taborecie z dumą
śpiewałam piosenki, recytowałam wiersze.
Kiedy odchodził trzymałam go za rękę.
Złagodniał,
za najdrobniejszą pomoc dziękował.
Wolałabym, żeby rzucił popielniczką.
autor
cii_sza
Dodano: 2017-02-11 06:53:40
Ten wiersz przeczytano 1202 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (24)
Bardzo mi się podoba ten przekaz. Odnalazłam tu też
coś z mojego taty.
Zmieniła go choroba i podobnie jak autorka, wolałam go
takim jakim był przed nią. Popielniczką rzucił tylko
raz w życiu. Wyprowadziłam go wtedy z równowagi i
rozumiem to dzisiaj doskonale. Miłego dnia:)
Każdy jest skądś, osadzony w ramach czasu, łaskawego,
lub nie....
Wzruszający wiersz, zwłaszcza puenta-testament.
Szczerzyszczynsky - ja też nigdy nie byłam, ale
nieustannie mnie tam ciągnie i zamierzam, jesli
zdrowie pozwoli, w przyszłym roku się wybrać. A kto
wie... moze w tym się uda.
Jedź, Lwów jest piękny. Mimo, ze nie byłam znam
mnóstwo zakątków, z netu, literatury. Masz chyba
urodę z tamtych stron, tak myslę, choć widzę tylko
kawałek twarzy.
byłam w sanatorium 3 lata temu, zaprzyjaźniłam się ze
starszym ode mnie małżeństwem. Ci Panstwo byli
mieszkańcami Swinoujścia. Przychodzili na tę samą
ławkę, na której ja siadałam.
Mąż Pani Basi zaczepił mnie pytaniem: czy Pani nie ma
korzeni na Wschodzie, na przykład Lwów?:)
Byłam zdumiona tym pytaniem. starszy Pan jest erudytą,
bardzo mądrym i ciepłym człowiekiem. On mi o tych
rysach twarzy opowiadał. Też Lwowiak.
Aniu, ewaes, marcepani - jak miło mi Was gościć.
Bardzo dziekuję za komentarze. Wiersz, o którym piszę
w pierwszych słowach jest w archiwum i ma wiele
podobnych fraz, ale ten jest również o czymś innym,
poza Ojcem.
Trzeba pamiętać i potrafić widzieć kto uczy nas
najważniejszego "pisania".
wzruszyłam się czytając ...tak jak bym widziała
swojego Tatę - też ze wschodu z Wołynia...
pozdrawiam serdecznie miłego dna:-)
Nie wiem czy to tylko roznorodnosc, czy zwykla
niesprawiedliwosc tego swiata. Ludzie miewaja rozne
dziecinstwo. Moj tata pochodzi z okolic Lwowa. Nigdy
tam nie bylem.
wywołałaś wzruszenie, a właśnie o emocje chodzi w
wierszach
przepiekny wiersz
wzruszylam sie
tak dawno go stracilam a wciaz czuje reke
glaszczaca...kochany tatus..
dziekuje ciszo..
a jednak dodam... "Wolałabym, żeby rzucił
popielniczką" - jak dla mnie to najsilniejszy akcent
emocjonalny, pozwala utożsamić się z peelką - aż do
samego końca wiersza.
Ciszo - piękny dla mnie wiersz - dziś po prostu
wzruszyłaś - bardzo wzruszyłaś i nic więcej nie trzeba
pisać - takie wiersze nie potrzebują komentarzy.