Nauczyciel z Lubszy
Lud górnośląski obudził z komy,
skrzesał nadzieję, zalśniła iskra,
krople otuchy wlał w poniżonych,
o których wcześniej nikt nie pomyślał.
Serca nawilżał ojczystym słowem,
z pustyni tworzył krainę marzeń,
piastowskich dziejów snując opowieść,
ugór przemieniał w bujną oazę.
Pchając pod górę głaz syzyfowy,
ufał, że wkrótce nadejdzie pora,
chociaż kto inny pozbiera plony,
uśpiony olbrzym powstanie z kolan.
autor
Bogumił1
Dodano: 2024-04-23 18:21:33
Ten wiersz przeczytano 310 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
To wiersz pełen nadziei i determinacji, ukazujący siłę
nauczyciela, który swoim oddaniem i wsparciem budzi
nadzieję i przemienia otoczenie, nawet w
najtrudniejszych warunkach.
(+)