Nauka

Codziennie rano biegłam do pracy
Nie tylko dla kasy, nie tylko dla chleba,
Tu brak urlopu, tu nadgodziny,
Swe obowiązki pilnie spełniałam.
Tak mnie uczono, i wciąż myślałam
Że, tylko tak trzeba.

Potem, do w domu, już po południu
Wracałam cała skonana
Pranie, sprzątanie, grządki, obiady.
Bolały plecy, ręce, kolana.
Tak mnie uczono, i wciąż myślałam
Że, tylko tak trzeba

Gdy trochę czasu wolnego miałam
Rodzina się upominała
Mama i tata, babcia i dziadek
Nawet pogadać czasu nie miałam
Tak mnie uczono, i wciąż myślałam
Że, tylko tak trzeba

Lata mijały, dzieci wyrosły
Mama tak żyje jak żyła
A ja na starość, dopiero teraz
Właśnie to sobie uświadomiłam
Że, mnie uczono i wciąż myślałam
Ale nie tylko tak trzeba.

I chociaż rano idę do pracy
Szanuję również czas wolny
Kino i spacer z księżycem na niebie
Wiem, że coś z życia chcę mieć również dla siebie.
Choć mnie uczono, to teraz myślę
Że, jednak inaczej trzeba.

autor

elka 123

Dodano: 2009-03-07 00:02:46

Ten wiersz przeczytano 641 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie