Nic
wierzę w nic
a nic
jest jak kamień
zimne
jest jak noc
nieprzeniknione
jak milczenie
bez treści
modlę się do niczego
nie używam do tego słów
czekam
na ciepło
na treść
na światło
nic to bożek bez imienia
każdy ma w sobie jego znamię -
tą nienazwaną treść
w którą wierzy bardziej
niż w życie po śmierci
Robert Kruk, 2003 r.
autor
Robert Kruk
Dodano: 2006-08-31 07:22:55
Ten wiersz przeczytano 760 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.