Nic do stracenia
Napisałam ten wiersz po rozmowie z bezdomną kobietą,smutne ale prawdziwe:(
A ja nie mam nic,
nic mi już
nie pozostało
tylko usiąść i wyć,
wyć na głos
to jeszcze mało.
A ja nie mam nic,
tylko ciemność
przed oczami,
i jak dalej żyć,
kiedy przepaść
pod nogami.
A ja nie mam nic,
nic nie warte
są marzenia,
chyba zacznę pić,
nic już nie mam
do stracenia.
A ja nie mam nic,
wstydzę się
bo jestem goła,
nie wiem
gdzie się
skryć, lepiej
niech mnie
śmierć zawoła.
autor
Mariola Cuore
Dodano: 2020-02-11 19:09:56
Ten wiersz przeczytano 1019 razy
Oddanych głosów: 23
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (23)
Życiowy wiersz, los płata różne figle.
Smutna ta ostatnia strofa, mam podobny wiersz -
autobiografia.
Pozdrawiam serdecznie
Przekaz bardzo smutny. Ale peelka domyśla się, że
picie nie jest rozwiązaniem w trudnych sprawach. A
śmierć? Po co na nią czekać! Ona i tak zapuka do
każdego z nas.
Więc póki co... głowa do góry!
Pozdrawiam
Smutny temat...
Pozdrawiam
Witaj Mariolo.
To bardzo dramatyczny wiersz.
Jak jest wiele ludzi bezdomnych, którzy myślą podobnie
i których los, rzucił w tą otchłań,
z różnych życiowych powodow.
Mocny przekaz, wiersza, podoba się.
Pozdrawiam serdecznie.:)
Dramatyczny los kobiety zatrzymuje, to wołanie o
pomoc, pozdrawiam serdecznie.
-- zawsze jest coś, o co warto walczyć, póki serce
bije..
dramatyczny los bezdomnych.
Trudny temat przy którym warto zatrzymać się na dłużej
i kiedy trzeba podać pomocną dłoń.
Pozdrawiam cieplutko :)