nie...

Nie wiem, nie chce, nie ma nikogo,
kto chciałby, żeby tutaj została.
Dla niej życie nigdy nie istniało,
była cieniem kobiety, która przecież...
Kochała tak mocno.
A ja choć nie chciałam - uczestniczyłam
we wszystkim, co sprawiało jej ból,
radość, rozpacz, co odbierało jej życie.
Choć bardzo pragnęłam - nie mogłam
pomóc jej wstać.
Podnieść się z ciężkiego posłania.
Widziałam zbliżającą sie postać -
to śmierć...

Nie! Nie mogę pozwolić, żeby ją zabrała
Nie!!!

Krew, przerażający bół, łzy...płacz.
To nie ja płaczę, to ONA.
Zrobiłam to, co do mnie należało
Nareszcie dałam jej życie.

autor

Aloiw

Dodano: 2005-03-07 18:36:46

Ten wiersz przeczytano 528 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie