nie ma nas

Czytelnie.
Pozdrawiam

czytając, wyobraźnia rwie się do boju.
Pozdrawiam serdecznie

Kilka spraw. Po pierwsze ciekawi mnie gdzie byś
umieściła wszelkie znaki przestankowe gdybyś się na
nie zdecydowała, a po drugie to rozpatrujemy fakt
rozstania, ale dlaczego ono jest nie za bardzo łapię.
Kto do tego doprowadził? Bo jeśli rozpatrywać jedynie
emocje powstałe w wyniku samotności to trochę jak
dziwić się że nagle jest się mokrym gdy weszło się do
rzeki. Plusa zostawiam za emocje. Pozdrawiam:)

Wiersz świetny.
Ból, smutek, a przede wszystkim pustka rozstania są
odczuwalne niemal fizycznie.
Pozdrowienia

Bardzo smutny... :( nie czuje się zimna, a utracone
ciepło...

bardzo obrazowo podoba mi się wiersz

Wiersz do mnie trafia, pobudza wyobraźnię, bo widzę
peelkę w tym stanie ducha z chusteczką w dłoni. :)

Dziękuję za wszystkie poczytania i komentarze.
Pozdrawiam serdecznie :)

Obrany z niedomówień znikasz...

Wiersz zimny, a mi smutno...

Wiersz zimny, a mi smutno...

Zawsze można się wysłać do ciepłych krajów.

Smutne zakończenie czegoś, co było piękne...
Pozdrawiam serdecznie :)

Zimno i smutek zerka z Twojego wiersz...pozdrawiam
serdecznie.

Jesteście Wy.
I każde z osobno.

Słowa dają wiele do myślenia.