Nie mam żalu do Ciebie, że...

Rozmyślam samotnie o tych barwnych chwilach
Każdą z nich musnęło skrzydełko motyla
Wznosiłem się nad światem, napajałem istnieniem
Wzmacniany Twą miłością, czułością i tchnieniem

Zaklęty w twój dotyk, w rzeźbę Twego ciała
Czujność swą uśpiłem – a zdrada nie spała!
Uderzyła jak grom, nadesłała cierpienia
Pozbawiła zapachu, Twego śmiechu, cienia

Co mi pozostało? zakurzone zdjęcia,
Oplecione pajęczyną miłosne zaklęcia
Zasuszony liść klonu, który dziś się pokruszył

Choć smutek się rodzi na dnie mojej duszy
To naprawdę już nie mam żalu do Ciebie
Że przestałeś być aniołem, że nie jestem w niebie