Nie mów
Pokaż mi, a nie mów.
Słowa w naszym, pięknym
Dwudziestym pierwszym wieku
Nie grają już takiej roli,
Jaką grały gdy się rodziliśmy.
Widzisz, znów jesteśmy spóźnieni
Z uczuciami, ze słowami,
I nawet na prawdomówność
Już za późno.
Mogę tylko patrzeć w Twoje oczy
Szukając w nich swojego odbicia.
Dziękuję.
Posągiem jesteś.
autor
Obywatel MM
Dodano: 2006-11-04 15:32:31
Ten wiersz przeczytano 357 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.