Nie odejdę bez pożegnania

Świat się kiedyś ziści
Odetchną koronki
brudne tatuaże
Gościnnie pogrąży się biel w czerni
czerń w zieleni
Chryzantemy przekwitną
Strumienie się cofną
w gardziel przepastną
Okna roztworzą
a oczy w końcu zamkną
Ale nie obawiaj się dni
bez pożegnania nie odejdę
Lukrecją osłodzę ci tchnienia
resztki wspomniane
Do ucha łez szepne
zawiłe frazesy
byś odchodząc poznała
sens tobie nie znany
O miłości wspomnę tej co nieogarnięta
w milczeniu okalę
twe martwe
usta wyczekane

autor

Ais Ainse

Napisany: 2016-04-11 Dodano: 2016-04-12 05:57:30

Ten wiersz przeczytano 685 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie