nie odwrócę głowy

A wszystko dobrze się kończy,
kiedy dłonie do modlitwy łączysz.

podoba.

*przebija

wiele tu emocji, ale na szczęście przepija się
optymizm - pozdrawiam.

Optymizm, to dobrze Danusiu :) przytulam

Powoli zgarbione myśli zaczną się prostować,optymizm
nabierze tuszy,nadzieja rozjaśni twarz i nie oglądaj
się za siebie a dłonie niech będą przytulone zawsze-bo
to wiara czyni cuda.Życzę pozytywnego myślenia i
powrotu do zdrówka .

Ładnie napisane z refleksją
Pozdrowienia

Nareszcie światełko i to zielone, pełne nadziei,
chociaż ostatnio nie była w dobrej formie, dała radę i
teraz z optymizmem, stworzy udaną parę, życzę Ci tego
i trzymam kciuki:)

ładnie;))

Krzemnako, dziękuję za cenne uwagi. Myślę, że gdy
przeczytasz pierwszy wers jako kontynuacje tytułu, to
chyba nabiera sensu, tak przynajmniej mi się wydaje.
Te przytulone dłonie na razie pozostawię.
Serdecznosci.
Bronisławo dziękuję za pochylenie się nad tekstem, co
do modlitwy masz w zupełności racje. Pozdrawiam.

Bardzo ładny, uczuciowy wiersz.
W takich chwilach tylko modlitwa może nas ukoić.
Pozdrawiam.

Dobrze zobrazowane wychodzenie na prostą. Msz dziwnie
brzmi to "w kierunku" napisałabym raczej "za sprawą".
Troszkę nie pasuje mi
"drżą przytulone dłonie", ale może to tylko mój
problem z odczytaniem.
Miłego dnia.