Nie potrafię kochać

Nie potrafię kochać jak szmer muzyki w uchu.
Jedna nienastrojona struna w gitarze.
Moją miłością jest gruszka na sośnie.

Zakochani schowali się gdzieś w krzakach na polu.
28 dni cyklu, w tym tylko 7 dni płodnych.
Pożucone nowe życie na polu ziemniaczanym.

Z zaufaniem u mnie też nie najlepiej.
Wykradziony owoc z kieszeni mojej.
Dawno zardzewiały klucz do wrota bramy.

Nie potrafię kochać, bo zraniono duszę mą.
Historia ta stara jak świat, po którym chodzimy.
On był, a potem go nie było.

Brązowe oczy z zazdrością na kochanków patrzą.
Na sąsiedniej ławce nie życzą im dobrze.
A z nieba spadł zielony deszcz.

Nie potrafię kochać, bo nazywam się Nela.
Rozdarta na pół dusza rozpustnicy.
To oni mnie zabili.

autor

Czarna-Nasily

Napisany: 2007-12-28 Dodano: 2008-01-08 19:32:47

Ten wiersz przeczytano 569 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Obrazkowy Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie