O nie, proszę pana....

O nie proszę pana,
Tak igrać z uczuciami nie można.
Że zimna jak lód
Że nieufna i szczera do bólu
Tak pan słyszał?
A któż mnie taką stworzył..?
Kochać wielce - o naiwności,
Ufać wiernie - co to za bajka była.
Dawać z siebie wszystko
- nic w zamian nie dostawając..
Jedna, druga, trzecia - wielkie miłości przeżywając.
O nie proszę pana,
to już dawne dzieje.
Inne myśli i zasady żyją dziś.
Że trudno dotrzeć do mnie,
niczym pod górę się wspinając?
Kto łatwą zdobycz chce,
niech poszuka gdzie indziej.
Złośliwa mówi pan?
Czasami - przyznaję - jak trzeba.
Bo mówić piękne słowa, to wy potraficie,
Przytulać czule, złote góry obiecywać.
Co z tego, jak chwila jedna miła,
później w czarną rozpacz się przemieniła.
O nie,
tak igrać z uczuciami nie można.
Kochać - i owszem -
ale szczerze i jednego wypróbowanego.

autor

Złośnicaaaaa

Dodano: 2006-10-16 15:04:45

Ten wiersz przeczytano 812 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie