nie pytajcie....

Nie pytajcie co mi jest
bo i tak nie zrozumiecie
ja sama już się pogubiłam
dałam się ponieść marzeniom
zatraciłam siebie...
Czy powrócą kiedyś tamte chwile
kiedy uśmiechałam się
cieszyłam sie chwilą
chciałam żyć?
Coraz częściej okłamuję siebie
I innych ,że jest dobrze
Choć co noc łzy po cichu
płyną po policzakch...
Cierpię okrutnie... nie widać?
Za ta maską codzienności
kryje się prawdziwy ból
Nie pytajcie co mi jest
Tylko zrozumcie,że...
jest mi poprostu bardzo źle!

:(

autor

iwcia19

Napisany: 2006-03-11 Dodano: 2006-11-09 16:08:17

Ten wiersz przeczytano 355 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie