nie pytał,,,
jestem tęczą wiatrem słońcem jestem sobą... początkiem i końcem...
zaszklone oczy
w dłoni włosów garść
puls w skroni
tak szaleńczo gna
nie pukał
nie pytał
do życia się wkradł
zamykam oczy
zatrzymał się czas
na nowo odkrywam
własne mocne ja
spojrz w lustro
to jest mój świat
nie poddam sie
zbyt łatwo tak
nie pukał
nie pytał
odejdź to jest mój czas
DOROTCE N.
Komentarze (48)
Przepiękny wiersz.Pozdrawiam serdecznie:)
Twój czas twoje życie
Bardzo smutny i piękny
Zawsze bądź sobą:) Piękny wiersz, życiowy:)
Pozdrawiam-:)
Przejmujący wiersz,pozdrawiam słonecznie :)
A w oczy zaglądał?? :)
Bardzo ładnie.
ciekawie i z nadzieją ,pozdrawiam
Bardzo refleksyjny wiersz i też smutny mhmmmmmm,
przyjaźń w takim cyklu choroby to wielka próba a
wiersz jest cudownym gestem?
Pozdrawiam serdecznie i uśmiech ślę:)
Smutny ale ładny tekst. Miłego zuza
Niech Zmartwychwstały Pan
Twoje serce napełni dobrą
nowiną, radością by miłość
od i do ludzi była chlebem
powszednim...
Pozdrawiam
Dorota Niedużak;) przyjaźń to skarb......
Cudownie jest mieć przyjaciółkę
ładny wiersz
życzę Radosnych Świąt
Bardzo refleksyjnie. Miło było przeczytać:) Pozdrawiam
świątecznie:)
fajna z Ciebie kolegusa
życzę Wam mokrego Dyngusa
pozdrawiam
Dziękuję Ci kochana przyjaciołko.Cieszę się że
jesteś.Z Tobą nawet czarno-białe zdjęcie est pełne
kolorów:) buziaki:))