Nie ranić uczuć
Dla nas uczucie, najpiękniejszym darem,
Ono głęboko tkwi w duszy człowieka.
Jest źródłem szczęścia, miłości
bezmiarem,
Na którą ciągle spragniony ktoś czeka.
Tak jak w symfonii pana Vivaldiego,
Z porami roku często się przeplata.
Nie ma w tym wszystkim, nic
nadzwyczajnego,
Uczucia mają trochę zimy, lata.
Trzeba uważać, to krucha materia,
Można je wzbudzać, na nich ?grać? i
zranić.
I nie pomoże żadna kokieteria,
Różne zabiegi, nie zdadzą się na nic.
Należy uczuć strzec jak oka w głowie,
Mogą odpłynąć, jak wzburzona fala.
I nie wystarczą wtedy dobre słowa,
Będą się od nas i tak wciąż oddalać.
autor
wrobel
Dodano: 2010-09-19 09:54:05
Ten wiersz przeczytano 2176 razy
Oddanych głosów: 23
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (20)
Wiersz porusza zmienność naszych uczuć,no tak nic nie
jest stałe.Warto jednak nad tymi uczuciami,
pracować... chronić przed zobojętnieniem i
rutyną.Dobry wiersz.Pozdrawiam
uczucia poddawane są różnym zjawiskom i łatwo je
zranić ale gdy działa sumienie i wiara są silne Wiersz
o budowaniu prawdy Wartościowe przesłanie-wrażliwość
:)
Oj żeby każdy był świadomy otaczającego go uczucia -
to i cierpienia byłoby mniej - piękny wiersz, bardzo
potrzebny - pozdrawiam
Bardzo przyjemny wiersz :)
"Uczuć trzeba strzec jak oka w głowie" :-) masz rację
:-) ładny wiersz :-)