Nie tęsknie, lecz Kocham

Słonym morzem łez
piszę po ciemku tęsknoty kres
kiedy to smutkiem mamiony
płakałem za dotykiem ust
widokiem oczu Twych
wpatrzonych we mnie
I pamiętam, pamiętam to jak dziś
gdy spoglądałaś nimi na mą zamyśloną dłoń
która pisała kolejny wiersz
o miłości, tęsknocie, niepewności
o mogącej niebawem nadejść...
chwili, chwili rozstania
tak samo dziś jak i kiedyś...
w ciemną i ponurą noc pisze kolejny raz
jak rok, dwa lata temu, jak już od nie pamiętnych dni
kiedy, kiedy to wylewałem łzy
co zamieniały się w ponury wiersz
lecz minął już ten czas i fałszywy dzień
w którym uparcie biegłem i wołałem Cię
gdyż został mi tylko cień... moich wspomnień...
moich potajemnych słów, w których... ostatni raz
mogę dotknąć i uściskać...
ten ostatni raz, by nie odejść we łzach, lecz z uśmiechem
bez żalu i tęsknoty, bólu straty...
więc teraz pamiętaj że ktoś taki jest jak ja
kto nadal kocha i czeka, lecz nie tęskni...

autor

negatyw

Napisany: 2008-08-24 Dodano: 2008-08-25 09:04:22

Ten wiersz przeczytano 521 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie