Nie wierzę, bo żyję dla...

Bo nie potrafię. Aniele...

Byłeś Aniołem, bo nauczyłeś się ranić.
Dłonią zatracenia gładziłeś me włosy.
Twe skrzydła anielskie straciły mnie w sobie.
By ta chwila trwała wiecznie- chciałam.
Lecz przez łzę Twoją upadłam nisko.
Zbyt daleko, by złapać wyciągniętą dłoń.
Krew z żalem spłynęła wraz ze mną. Stałeś bezsilny.
Bolało. Mniej lecz niż strata Stróża.

W morzu spalonych czystością łez topię się dla Ciebie.
Słyszeć głos Twój niebiański pragnę- Nie wiesz.
Nie pozwól mi dłużej cierpieć.
Chcę skonać wraz z Tobą. Raj zamieszkać razem.
Jeśli jesteś.

W strugach deszczu ukrywam zranione spojrzenie.
Wiem, że odnajdę. Szukać potrafię.
Chcę dla Ciebie żyć.
Chcę dla Ciebie umrzeć.
Z Tobą płakać.
Z Tobą się śmiać.

Nie wierzę, bo żyję dla wspomnienia Ciebie

autor

Lady_morpork

Napisany: 2007-08-11 Dodano: 2007-08-11 22:00:52

Ten wiersz przeczytano 437 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie